بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی
نگاهت هیج نیفتاد به راهی که گذشتی
چون در خانه ببستم دگر از پای نشستم
گوییا زلزله آمد گوییا خانه فرو ریخت سر من
بی تو ** نشنود از این دل بشکسته صدایی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی
من و یک لحظه جدایی نتوانم ، نتوانم
بی تو من زنده نمانم ، زنده نمانم
با تو هستم ای...